Kury zielononóżki – zielononóżka kuropatwiana
Kura zielononóżka kuropatwiana to rasa wyodrębniona w XIX wieku. Należy ona do programu ochrony zasobów genetycznych i polskich ras rodzimych. Wręcz idealnie nadaje się do ekologicznego chowu, który w ostatnim czasie cieszy się coraz większą popularnością w naszym kraju. Kury zielononóżki są wykorzystywane głównie do produkcji jaj. Po procesie nieśności są one poddawane ubojowi. Ich tuszki trafiają wówczas do sklepów pod postacią porcji rosołowych.
Jak wyglądają zwierzęta tej rasy? Kura zielononóżka kuropatwiana jest średniej wielkości i posiada dwukierunkowy typ użytkowości — mięsny oraz nieśny. W dwudziestym tygodniu życia, kura osiąga około 2 kilogramy masy ciała, kogut — 2,4 — 3 kilogramy. Ma ona dosyć nisko osadzony i lekko pochylony korpus średniej wielkości i małą głowę, na której znajduje się pojedynczy grzebień oraz czerwone zausznice i policzki. Kura zielononóżka posiada pomarańczową tęczówkę oka. Jej nazwa wynika z charakterystycznych cech ubarwienia piór i nóg. Kura ta posiada w naskórku żółty barwnik, a w skórze właściwej czarny, co daje wrażenie skoków w odcieniach zieleni. Barwa ta ulega zmianie wraz ze wzrostem nieśności.
U kury zielononóżki kuropatwianej mamy do czynienia z mocno widocznym dymorfizmem płciowym pod względem upierzenia. Kury mają barwę szarobrązową, a ich pióra na piersi oraz wokół szyi są nieco jaśniejsze. Koguty posiadają natomiast kolorowe upieprzenie. Ich pierś oraz ogon są czarne, grzbiet — brązowo — rudy, a sierpówki ogona podwinięte, z ciemnozielonym pobłyskiem. Tym, co wyróżnia pisklęta tego gatunku są natomiast brązowe oraz ciemnożółte pręgi na grzbiecie.
Średnie nieśność zielononóżki kuropatwianej wynosi 160 — 180 sztuk rocznie. Jaja ważą około 58 gram i mają białe lub kremowe zabarwienie. Kury wchodzą w nieśność w 20 tygodniu życia. Chętnie wysiadają zapłodnione jaja. Kurczęta bardzo szybko rosną i prawidłowo się opierzają.
W chowie ekologicznym, powierzchnia pomieszczeń, w którym hodowane są kury nieśne nie może być większa niż 1600 metrów kwadratowych. Maksymalna obsada to 3000 sztuk. Wyposażenie budynku przeznaczonego dla zielononóżek kuropatwianych powinno obejmować szafy gniazdowe lub pojedyczne gniazda na ściółce, grzędy pozwalające na wygodny dostęp do piętrowych szaf, a także wystarczającą ilość karmideł oraz poideł. Oprócz tego, powinno się tam znajdować grzebalisko służące do rozsypywania ziarna. W zimie, hodowca jest zobowiązany do wydzielenia miejsca na kąpielisko z czystym piaskiem. Każdy taki budynek powinien posiadać także dostęp do wybiegów oraz okna.
Kury zielononóżki hodowane w gospodarstwach ekologicznych są żywione do woli lub w sposób dawkowany. Do tego celu służą pasze pochodzące z gospodarstwa, z niemodyfikowanych organizmów. Dodatki mineralno — witaminowe muszą posiadać naturalną postać. Dopuszczalne są tu produkty pochodzenia zwierzęcego, lecz w ograniczonych ilościach. Pasze pochodzące z upraw ekologicznych mogą mieć obniżoną wartość pokarmową. Główną rolę odgrywa tu zboże, które należy uzupełniać o pasze objętościowe.